Cuda natury

Rafy koralowe

Egipt słynie najbardziej z raf koralowych, ale to nie są jedyne jego osobliwości przyrodnicze.

Morze Czerwone stwarza bardzo korzystne środowisko dla rozwoju koralowców: temperatura jest optymalna, a woda czysta dzięki czemu promienie słoneczne przenikają do głębi. Z wapiennych szkieletów obumarłych koralowców utworzyły się przez setki lat podwodne wały, wśród których dziś żyje wiele gatunków ryb i innych zwierząt morskich o niespotykanych kształtach i barwach. Same rafy są także kolorowe, mogą być żółte, różowe, czerwone, a ich ściany osiągają wysokość ponad 80 metrów.

Od brzegu do grzebienia rafy fauna jest skromna, bo jest tu za płytko, szczególnie dla ryb. Natomiast za zboczem rafy, zazwyczaj stromym, niekiedy urozmaiconym grotami i kanionami, znajdują się duże skały podmorskie, będące „domem” dla setek stworzeń i roślin. Każdy z tych małych, zamkniętych, podwodnych światów jest niepowtarzalny. I to już jest wystarczający powód, aby go zobaczyć.

Informacje praktyczne.

Rafy można oglądać prze cały rok. Przykładowo, wycieczka statkiem na wyspę koralową, z kilkugodzinnym postojem na otwartym morzu, w rejonie Hurghady kosztuje 20 dolarów.

Ważne!

Nie wolno urywać na pamiątkę nawet najmniejszego kawałka rafy. Zabronione jest również zbieranie gałązek koralowców wyrzucanych na brzeg. Za wykrycie ich w bagażu podczas kontroli celnej grozi surowa kara. Nielegalne jest też zbieranie muszli z żywymi zwierzętami w środku. Dla własnego dobra lepiej nie zabierać z plaży także pustych muszli, bo przecież możemy zostać posądzeni o usunięcia mięczaka, a swojej niewinności nie będziemy w stanie udowodnić.

Pustynie

Zajmują aż 90 procent powierzchni Egiptu. Na terytorium tego kraju leżą trzy pustynie. Pustynie Synaj oraz Wschodnia nie są całkowicie jałowe, istnieje na nich wegetacja. Natomiast Pustynia Zachodnia, będąca przedłużeniem Sahary, jest jednym z najgorętszych i najbardziej suchych obszarów na świecie. Wszystkie trzy są w przeważającej części skaliste. Od zawsze wieją na nich silne wiatry, które powodują erozję skał, a w konsekwencji tworzenie się ostańców skalnych o ciekawych kształtach. Piaski powstałe z wietrzenia skał, poruszane wiatrem, przemieszczają się na pola uprawne i do wiosek, zasypując wszystko po drodze.

Dzikie zwierzęta można spotkać tylko w pobliżu oaz oraz wybrzeża Morza Śródziemnego. Żyją tu głównie gazele, lisy pustynne, hieny, szakale, węże i jaszczurki.

Warto wybrać się na pustynię aby zobaczyć zjawisko fatamorgana, które jest rzeczywiście niesamowite. Doświadczyłam tego na własne oczy. Z dużej odległości wydawało mi się, że na horyzoncie widzę skały i rozległa taflę wody, a w miarę zbliżania się do tego miejsca, okazało się, że był tam tylko piasek. Na pustyni niesamowicie wygląda wschód i zachód słońca oraz rozgwieżdżone niebo (zupełnie innymi gwiazdami niż nad Europą).

Informacje praktyczne

Samemu na pustyni można się bardzo łatwo zgubić, jeśli nie mamy ze sobą urządzenia GPS. Na pustyni nie ma ani drogowskazów, ani dróg. Dużo więcej i bez błądzenia zobaczymy z przewodnikiem podczas zorganizowanej wycieczki. Wycieczka jeepami na pustynię, urozmaicona przejażdżką na wielbłądach oraz zwiedzaniem wioski Beduinów kosztuje 35 dolarów i jest warta tych pieniędzy.

Oazy

Geologicznie są to depresyjne zagłębienia na pustyni, z których wytrysnęły źródła. Depresje pod wpływem wiatrów stopniowo pogłębiały się aż osiągnęły poziom wód podziemnych i ciśnienie spowodowało wypływ źródła na powierzchnię. A w potocznym rozumieniu, są to wyspy zieleni wśród piasków. Znajdują się wśród nich zarówno niewielkie, jak i całkiem rozległe obszary, umożliwiające ludziom osiedlanie się na stałe.

Najbardziej znane oazy to: Fajum słynąca z odkrytych na jej terenie tzw. portretów fajumskich (malowanych na cienkich deszczułkach), Siwa z ruinami starożytnego miasta, Al-Farafira wyróżniająca się ciekawą, lokalną architekturą oraz Ad-Dachila z bujnymi palmami daktylowymi i ogrodami, które ładnie kontrastują z różowymi i rdzawymi skałami pustyni.

Zwiedzenie oazy pozwala zrozumieć sedno życia mieszkańców kraju pustynnego.

Informacje praktyczne

Stałe godziny otwarcia w wielu oazach, szczególnie małych praktycznie nie istnieją. Trzeba się zgłaszać do dozorcy. Wstęp jest często bezpłatny, ale bakszysz mile widziany. Lokalne biura turystyczne organizują weekendowe pobyty w wybranej oazie lub tygodniowe wycieczki, podczas których zwiedzić wszystkie z nich. Koszt ?

Ras Muhammad

Jest to południowy cypel półwyspu Synaj. Znajduje się tutaj Park Narodowy Ras Muhammad, przy czym w tym wypadku przez park należy rozumieć przede wszystkim rafy oraz podwodną florę i faunę. Żyje tutaj ponad 1000 zwierząt morskich, m.in. rekiny, barakudy, żółwie i płaszczki. Biegnący na powierzchni lądu płytki kanał porastają lasy namorzynowe, które są terenem lęgowym dla ptaków wędrownych. Na lądzie żyją lisy, gazele i koziorożce. A w pawilonie dydaktycznym są wyświetlane bezpłatnie filmy przyrodnicze.

Warto tutaj przyjechać choćby tylko dla widoków. Widać stąd i Zatokę Sueską, i Zatokę Akaba, i góry na wybrzeżu Morza Czerwonego oraz sąsiednią Arabię Saudyjską.

Informacje praktyczne

Otwarty codziennie od rana do zmierzchu. Do zwiedzania jest udostępniona tylko część obiektu, zaledwie 12 procent całej jego powierzchni. Bilet wstępu 10 dolarów. Na terenie parku nie ma hoteli, ale w centrum obsługi ruchu turystycznego można dostać pozwolenie na rozbicie namiotu.

Generalnie najlepszą porą na zwiedzanie Egiptu ze względu na znośną temperaturę, jest okres od października do maja. Ale trzeba liczyć się z tym, że podczas zimowych miesięcy na północy możemy wieczorami zmarznąć, a także nieźle zmoknąć.

Półwysep Synaj

W epoce faraonów był ceniony ze względu na złoża turkusów, miedzi i złota. W czasach opisanych na kartach Biblii, był miejscem najbardziej doniosłych wydarzeń. Tutaj m.in. Bóg objawił się Mojżeszowi i przekazał mu Dziesięcioro Przykazań. We wczesnym chrześcijaństwie przebywali na Synaju św. Antoni i św. Paweł Asceta (nie mylić z Pawłem Apostołem). Dziś w tych miejscach stoją klasztory, w których żyją mnisi koptyjscy, czyli chrześcijanie egipscy.

W okresie nowożytnym Synaj stał się areną poważnego konfliktu międzynarodowego, którego przyczyną był Kanał Sueski otwarty w 1869 r.

Obecnie jest atrakcją dla turystów szukających aktywnego odpoczynku. Znajdują tutaj najpiękniejsze rafy i najbardziej luksusowe ośrodki wypoczynkowe. Sharm al Sheikh to ulubione miasto prezydenta Egiptu Moubaraka, w związku z tym jest ono bardzo zadbane i ma dużo lepszą infrastrukturę niż inne ośrodki nurkowania. Ale pociąga to także za sobą wysokie ceny.

Autor: Alina Ert-Eberdt

Źródło: Podróże Polecają

Data publikacji: luty 2004